Dziś, w sobotę 31 grudnia, o godzinie 9.34 w Klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie, Pan powołał do siebie Ojca Świętego Emeryta Benedykta XVI.
Joseph Ratzinger urodził się w Wielką Sobotę, 16 kwietnia 1927 roku w Marktl, zmarł 31 grudnia 2022 roku w Watykanie. Był 265. papieżem, który sprawował ten urząd od 19 kwietnia 2005 roku do 28 lutego 2013 roku.
Był synem Josepha, który był wiejskim żandarmem w randze komisarza, czyli Gendarmerie-Kommissar i Marii, która była kucharką, pracującą w małych pensjonatach. Został ochrzczony w dniu narodzin przez wikariusza miejscowej parafii ks. Josepha Stangla, w małym kościele parafialnym we wsi Marktl am Inn w Górnej Bawarii.
Joseph był trzecim dzieckiem swoich rodziców, którzy pobrali się w 1920, i mieli już dwójkę dzieci: Marię Ratzinger (ur. 7 grudnia 1921, zm. 2 listopada 1991) i Georga Ratzingera (ur. 15 stycznia 1924, zm. 1 lipca 2020).
W 1946 r. zdał maturę w Traunstein, po której wstąpił do seminarium duchownego we Fryzyndze i Monachium. Wspólnie ze swoim bratem Georgiem, 29. czerwca 1951 r. w katedrze we Fryzyndze przyjął święcenia kapłańskie. W 1953 r. uzyskał stopień doktora za pracę „Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele”. Został wówczas wykładowcą dogmatyki i teologii fundamentalnej we Fryzyndze. Cztery lata później habilitował się na podstawie rozprawy „Teologia dziejów u św. Bonawentury” i został profesorem kolegium we Fryzyndze.
W latach 1959-63 był profesorem w Bonn a później w Münster. W latach 1962-65, podczas Soboru Watykańskiego II, ks. prof. Ratzinger był teologicznym doradcą kard. Josefa Fringsa, arcybiskupa Kolonii i przewodniczącego episkopatu RFN. Współpracował nad ostateczną wersją najważniejszych dokumentów soborowych. W latach 1966-69 był profesorem teologii dogmatycznej w Tybindze. Na podstawie wykładów dla studentów wszystkich fakultetów w 1968 r. powstała jedna z najbardziej znanych jego książek pt. „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”. W latach 1969-1977 był profesorem Uniwersytetu w Ratyzbonie, gdzie wykładał dogmatykę.
25 marca 1977 r. Paweł VI mianował ks. Ratzingera arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jego zawołaniem biskupim były słowa: „Współpracownicy prawdy”. 27 czerwca 1977 r., w wieku 50 lat, został kardynałem.
W 1981 r. Jan Paweł II powołał kard. Ratzingera na stanowisko prefekta Kongregacji Nauki Wiary, którym był do końca pontyfikatu swojego poprzednika. Pięć lat późnij kard. Ratzinger został przewodniczącym Komitetu ds. opracowania nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego, który został wydany w 1992 r.
W 2002 r. kard. Ratzinger został dziekanem Kolegium Kardynalskiego. Sprawując tę funkcję przewodniczył 8. kwietnia 2005 r. uroczystościom pogrzebowym Jana Pawła II i zwołał kardynałów na konklawe. 19. kwietnia 2005 r. kard. Ratzinger został wybrany papieżem przybierając imię Benedykta XVI. 24 kwietnia miała miejsce inauguracja jego pontyfikatu.
Po wyborze na urząd papieża przybrał imię Benedykta nawiązując do „papieża pokoju” Benedykta XV oraz patrona Europy i założyciela zakonu benedyktynów, św. Benedykta z Nursji, żyjącego na przełomie V i VI wieku.
W czasie ośmioletniego pontyfikatu Benedykt XVI odbył 24 zagraniczne wizyty apostolskie. W dniach 24-28 maja 2006 r., w ramach drugiej podróży zagranicznej, odwiedził Polskę – ojczyznę Jana Pawła II. Był w Warszawie, Częstochowie, Kalwarii Zebrzydowskiej, Wadowicach i Krakowie, gdzie odprawił Mszę św. dla około miliona wiernych, a na zakończenie wizyty udał się na teren byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie złożył hołd ofiarom hitleryzmu.
Poprowadził dwa razy Światowe Dni Młodzieży, w Kolonii i Sydney. W 2011 r. z jego inicjatywy odbyło się spotkanie międzyreligijne w Asyżu. Ogłosił i poprowadził kilka ciekawych inicjatyw duszpasterskich jak: Rok św. Pawła (2008/2009), Rok Kapłański (2009/2010) i Rok Wiary (2012/2013). Ponadto powołał do życia Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji oraz ustanowił ordynariaty personalne dla anglikanów, którzy chcą przejść do Kościoła katolickiego.
Jak bliski Polakom był papież Benedykt XVI?
Kiedy Benedykt XVI stanął na czele Kościoła Katolickiego z miejsca zdobył sympatię Polaków, jako najbliższy i najbardziej lojalny współpracownik Jana Pawła II. Zachwycił nas, kiedy podtrzymał tradycję swego poprzednika i na każdej audiencji przemawiał po polsku, sympatycznie kalecząc naszą mowę. Gdy zaś skrócił proces beatyfikacyjny Jana Pawła II, całkowicie sobie zdobył polskie serca.
Benedykta XVI zaakceptowaliśmy niemal natychmiast i z miejsca obdarzyliśmy go dużą sympatią. Była to sympatia w pełni odwzajemniona. Niemal rok po wyborze kard. Josepha Ratzingera na papieża polska sekcja Radia Watykańskiego wydała płytę, zawierającą wszystkie przemówienia Benedykta XVI, wygłoszone w języku polskim. Włoski tytuł kompaktu Bene detto in polacco to gra słów, którą można przetłumaczyć zarówno „Benedykt po polsku”, oraz jako „Dobrze po polsku powiedziane”.
Symbolem akceptacji Benedykta XVI przez Polaków było przemówienie z okna przy Franciszkańskiej 3 w Krakowie podczas wizyty w Polsce w 2006 r., wydawało się zarezerwowanego dla jego poprzednika.
Dużo wiedział o Polsce. Pamiętał nawet takie szczegóły: jakie ziółka pijał Prymas Tysiąclecia, kard. Stefan Wyszyński. W Polsce miał swoją „katedrę” i w Polsce wyprorokowano mu, że zostanie papieżem. Polakom pozostawił ważne przesłanie, które uczynił mottem swojej pielgrzymki do Ojczyzny Jana Pawła II i powtórzył podczas ostatniej audiencji generalnej 27 lutego 2013 r. Brzmi ono: ”Trwajcie mocni w wierze”.
Po raz pierwszy był w Polsce w 1979 r., ale sprawami sąsiadów zainteresował się o wiele wcześniej. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych, ks. prof. Joseph Ratzinger jako jeden z niewielu duchownych niemieckich, podpisał list tamtejszych katolików świeckich, będących reakcją na odpowiedź Episkopatu Niemiec na szlachetny list biskupów polskich ze słynną formułą: „przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Inicjatywa ta, znana jako „Bernsberger Kreis”, spotkała się z ostracyzmem w szerokich kręgach katolickich w Niemczech. Świeccy sygnatariusze listu nie mogli dostać pracy w Kościele i otrzymywali anonimy z pogróżkami. Działo się tak dlatego, że „Bernsberger Kreis” postulował wyraźnie uznanie granicy na Odrze i Nysie. Profesor Ratzinger złożył swój podpis pod petycją bez wahania, mimo że mógł za to drogo zapłacić.
Kilkanaście lat później, już jako kardynał i arcybiskup Monachium i Fryzyngii, ze świecą w ręku, 21 grudnia 1981 r. stał wśród tłumu manifestantów w stolicy Bawarii, solidaryzując się z Polakami cierpiącymi z powodu stanu wojennego.
W pierwszym roku pontyfikatu nowy papież przemawiał do Polaków niemal sto razy. Pierwsze słowa skierował 8 dni po wyborze na Stolicę Piotrową (27 kwietnia 2005 r.). W sumie po polsku Ojciec Święty mówił 38 minut. Ponadto udzielił 14-minutowego wywiadu Telewizji Polskiej.
Nie zapomniał także o nas podczas swojej audiencji, w dniu 27 lutego 2013 r. Przypomniał wówczas swój testament, jaki zostawił rodakom Jana Pawła II. „Witam serdecznie wszystkich Polaków. Ostatnia audiencja generalna jest okazją, by podziękować Bogu za nasze wspólne spotkania. Dziękuję za waszą obecność tu w Rzymie w minionych latach, za wspólną modlitwę, za wszelkie dowody bliskości, sympatii i pamięci. Dziękuję Bogu za pielgrzymkę do Polski na początku mojego pontyfikatu i serdeczne przyjęcie jakiego doznałem. Mając wielkiego orędownika przed Bogiem, błogosławionego Jana Pawła II, „trwajcie mocni w wierze!” (por. 1 Kor 16, 13). Proszę was nadal o modlitwę w mojej intencji i w intencjach Kościoła. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”.
