Zapraszamy wokalistów do udziału w wyjątkowym konkursie‼️ Do wygrania nagrody finansowe, a także możliwość występowania razem z legendarnym zespołem „Mazowsze” Wystarczy zgłosić się poprzez formularz internetowy, a następnie wspaniale zaśpiewać dwie piosenki z repertuaru „Mazowsza”.
W Konkursie mogą wziąć udział Polacy mieszkający poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym eliminacje dla Polonii odbywają się w formule online.
Warunkiem uczestnictwa przedstawicieli Polonii jest wypełnienie postanowień regulaminu oraz przesłanie w wyznaczonym terminie linku do nagrania audiowizualnego dwóch utworów w wykonaniu Uczestnika, na adres: konkurs.jopek@mazowsze.waw.pl
Przesłuchania pierwszej części Konkursu zostaną przeprowadzone w blisko pięćdziesięciu ośrodkach lokalnych. Kandydaci mają obowiązek przygotować dwa utwory z repertuaru zespołu „Mazowsze” z podanej listy piosenek.
Na zmagania drugiego etapu zwycięzcy w poszczególnych grupach wiekowych zostaną zaproszeni do wyznaczonych ośrodków makroregionalnych.
Trzeci i zarazem ostatni etap, odbędzie się w Karolinie, siedzibie „Mazowsza” w Otrębusach pod Warszawą.
Przedmiotem Konkursu jest solowe wykonanie utworów wokalnych z repertuaru PZLPiT „Mazowsze” im. T. Sygietyńskiego w Karolinie, w oryginalnych tonacjach i z oryginalnym tekstem oraz oryginalnymi liniami melodycznymi znajdującymi się na stronie internetowej Konkursu.
Przewidziano 4 kategorie wiekowe:
8 lat – 13 lat
14 lat – 19 lat
20 lat – 25 lat
26 lat +
Informacje dotyczące zakończenia terminów wysyłania zgłoszeń w poszczególnych miejscowościach na Podkarpaciu:
24.11.2022, godz. 9.00 (zgłoszenia online aktywne do dnia 21.11.2022)
Krosno, Regionalne Centrum Kultur Pogranicza Etnocentrum Ziemi Krośnieńskiej
ul. Kolejowa 29A
Joanna Jagieła
tel. 13 474 35 12 / 13 474 35 13
14.01.2023, godz. 10.00 (zgłoszenia online aktywne do dnia 10.01.2023)
Przemyśl, Centrum Kulturalne w Przemyślu
ul. Stanisława Konarskiego 9
Sylwia Błaut-Kowalczyk
tel. 537 808 553
s.blaut@ck.przemysl.pl
Geneza konkursu
Ogólnopolski Konkurs Wokalny im. Stanisława Jopka, u źródeł swego powstania, był odpowiedzią na reakcje publiczności, która podczas każdego koncertu „Mazowsza” śpiewała i nuciła mazowszańskie piosenki. Delikatny szmer z widowni towarzyszył „Mazowszu” od zawsze. Publiczność śpiewała nie tylko znane powszechnie hity, ale również te mniej znane i rzadziej śpiewane piosenki. Powstał zatem pomysł, aby to śpiewanie usystematyzować i rozpowszechnić w formule Konkursu. – Można powiedzieć, że pomysłodawcą Konkursu byli odbiorcy tego, co „Mazowsze” robi od ponad 70. lat – mówi Jacek Boniecki, dyrektor zespołu. – Zachowanie publiczności skłoniło nas do refleksji, że skoro widzowie tak dobrze znają ten repertuar, to dlaczego nie pójść dalej? Dlaczego nie zaprosić do wspólnego śpiewania w konkursie?
Kim był Stanisław Jopek?
Słynął z niepowtarzalnego głosu – tenoru o barytonowym zabarwieniu. Z pochodzenia był lwowianinem. Mówił o sobie, że jest szczęściarzem, a „Mazowsze” najlepszą akademią muzyczną i szkołą życia.
Początki
Stanisław Jopek urodził się w 1935 r. we Lwowie. Jak głosi legenda, przyszedł na świat na scenie. W istocie, w tej historii tkwi ziarno prawdy. Lwowiacy słynęli bowiem w czasach dwudziestolecia wojennego z tego, że lubili śpiewać i występować. Byli znani jako ludzie o wielkich sercach, obdarzeni licznymi talentami, poczuciem humoru i pogodą ducha. Również i w rodzinie Jopka śpiewano, zarówno w czasach lwowskich, jak i po repatriacji, gdy rodzina przeniosła się do Kościerzyc.
– Uśmiech miałem już chyba w genach. Urodziłem się i wychowałem w wesołym naszym Lwowie. Byłem takim pełnym humoru lwowskim batiarem. A potem w „Mazowszu” to już dzień w dzień przypominano mi o uśmiechu. W folklorze jest sama radość i nie da się tańczyć, śpiewać, jeśli nie ma się jej w sobie. Wydaje mi się, że ja ją mam i że ona jest całym moim życiem – mówił w wywiadzie dla „Dziennika Zachodniego” z 21 lutego 2003 r.
Stanisław Jopek słynął z głosu o niepowtarzalnej barwie, tenoru o barytonowym odcieniu. Był obdarzony wielkim talentem i charyzmą sceniczną. Zachwycał nie tylko barwą głosu, ale też niezwykłym kunsztem wykonawczym.
Piosenka, która zmieniła jego życie
Po repatriacji Stanisław Jopek rozpoczął naukę jednocześnie w dwóch szkołach – muzycznej i handlowej w Brzegu. Jego talent i predyspozycje szybko zauważyła dyrektorka szkoły muzycznej Eugenia Kryńska, która zachęciła podopiecznego, żeby spróbował sił w Zespole Pieśni i Tańca „Skolimów”. Podczas przesłuchań w 1952 roku Jopek zachwycił jury i otrzymał angaż. Będąc członkiem zespołu zyskał podstawy edukacji muzycznej i zaczął marzyć o karierze śpiewaka operowego. Uczył się pod okiem fachowców – prof. Jerzego Sergiusza Adamczewskiego, prof. Feliksa Rudomskiego, prof. Jana Trybusa i prof. Zofii Brégy. Podczas jednego z koncertów dostrzegła go Mira Zimińska-Sygietyńska i zaprosiła do Zespołu, jednak Jopek nie był wówczas przekonany do folkloru. Wolał muzykę klasyczną. – Decyzja przyszła po piosence (była to prawdopodobnie melodia „Cyt, cyt”), śpiewanej przez chór „Mazowsza” na próbie. Mój zachwyt wzbudziło nie tylko brzmienie, ale i wyrazistość każdego słowa. Pomyślałem, że tak nie zaśpiewa żaden chór operowy – opowiadał później.
W 1956 roku Stanisław Jopek rozpoczął pracę w Zespole „Mazowsze” jako śpiewak-solista. Od tamtej pory towarzyszył zespołowi na każdym koncercie. Śpiewał w 36 językach, m. in. po chińsku, japońsku, fińsku i arabsku, przeważnie najpopularniejsze piosenki ludowe danego kraju. Miał w repertuarze także arie operowe oraz pieśni Chopina i Moniuszki, jak również polskie kolędy. – Tak pięknych pieśni ludowych jak Polska, podobnie jak takich pięknych kolęd, nie ma żaden inny kraj – mówił w wywiadzie udzielonym „Trybunie” 22 listopada 2005 roku.
Chociaż miał możliwość, nie wyjechał na emigrację, gdy rozpoczął się stan wojenny. Nie skorzystał też z możliwości osiedlenia się w Kanadzie, gdzie wówczas mieszkali jego rodzice.
Zapraszamy!
Jak było w poprzednich edycjach konkursu?
