Wielkanoc kończy okres Wielkiego Postu. To długo wyczekiwany czas rodzinnego ciepła i miłości. Święta Wielkanocne obfitują w tradycje oraz zwyczaje ludowe i choć część z nich niestety zanikła, to wiele nadal jest kultywowanych. Niedziela Palmowa, Droga Krzyżowa w Wielki Piątek, tradycyjna wielkanocna święconka, msza rezurekcyjna, śniadanie wielkanocne czy wreszcie śmigus-dyngus to powszechnie znane wielkanocne obyczaje. W tym roku, Niedziela Wielkanocna, gdzie je się wspólne śniadanie w towarzystwie bliskich – wypada 31 marca. Poprzedzająca święta, Niedziela Palmowa odbywa się tydzień wcześniej, czyli 24 marca. Zanosimy wtedy piękne, wielobarwne palmy wielkanocne do kościoła. Z kolei, Wielki Czwartek odbywa się 28 marca, Wielki Piątek – 29 marca oraz Wielka Sobota, gdzie święci się święconki w koszyczkach – 30 marca. Poniedziałek Wielkanocny, z bogatą tradycją w Polsce zabawy w lanie wody ma miejsce w tym roku 1 kwietnia. Warto dodać, że Święta Wielkanocne są ruchome, co oznacza, że co roku wypadają w inny dzień, w okresie wiosennym.
Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową, a kończy zmartwychwstaniem Chrystusa w Niedzielę Wielkanocną. Ten czas był i pozostaje nadal okresem wzmożonych przygotowań do świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
Liturgia Świętego Triduum Paschalnego stanowi jedną całość rozciągniętą na trzy pełne doby (Triduum oznacza trzy dni). W tradycji Kościoła rzymskokatolickiego Triduum uobecnia trzy etapy misterium Odkupienia. Etap pierwszy – pożegnalna uczta, czyli Ostatnia Wieczerza, oraz zapowiedź ofiary, etap drugi – wydarzenia Wielkiego Piątku zakończone śmiercią Chrystusa na krzyżu, etap trzeci – spoczynek w grobie i zmartwychwstanie. W istocie dla chrześcijan Triduum Paschalne trwa nieprzerwanie od Mszy Wieczerzy Pańskiej w wieczór wielkoczwartkowy, aż do Nieszporów Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego w Niedzielę Wielkanocną wieczorem, uobecniając mękę, śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa.
W kulturze ludowej, ale i współcześnie ważne chwile związane ze sferą sacrum zaczynają się od Wielkiego Czwartku, który jest początkiem Triduum Paschalnego zakończonego nieszporami w Wielką Niedzielę. Wielki Czwartek w liturgii Kościoła jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy oraz ustanowienia Najświętszego Sakramentu i sakramentu kapłaństwa. W ten dzień wieczorem odprawiana jest msza św. zwana Mszą Wieczerzy Pańskiej, upamiętniająca ustanowienie Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa. Po zakończeniu uroczystości następuje przeniesienie Najświętszego Sakramentu do „ciemnicy”, którą stanowi boczna kaplica lub ołtarz. Od tej chwili wszystkie ołtarze są ogołacane z obrusów, krzyży, lichtarzy. W kościele wyczuwa się nastrój smutku, przygnębienia i żałoby, który potęguje dźwięk kołatek.
Wielki Piątek jest czasem powagi, smutku, żałoby i skupienia. W kościele tego dnia nie odprawia się mszy św., tylko ma miejsce wieczorna Liturgia Męki Pańskiej. Najważniejszym jej elementem jest adoracja krzyża. Wierni podchodzą do krucyfiksu, przyklękają i symbolicznym ucałowaniem wyrażają przyjęcie odkupienia Jezusa. Liturgię wielkopiątkową kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu z ciemnicy do tak zwanego Grobu Pańskiego upamiętniającego złożenie do grobu ciała Chrystusa. Grób Pański stanowi ważny element Wielkiego Piątku i jego przygotowywanie jest szczególnie polskim zwyczajem. W grobach tych są często symbole narodowe oraz nawiązania i aluzje do aktualnych wydarzeń oraz problemów społecznych.
Wielka Sobota jest dniem spoczynku Jezusa w grobie i adoracji Najświętszego Sakramentu. Obchodzona jest jako dzień błogosławieństwa, gdyż święci się wtedy ogień, wodę i wielkanocne pożywienie. W kościele w Wielką Sobotę odprawia się liturgię światła, liturgię chrztu i liturgię mszalną oraz dokonuje poświęcenia ognia i wody. W dawnych czasach ceremonia poświęcenie ognia i wody odbywała się przed południem. Obecnie ma to miejsce wieczorem. Przed kościołem zapalane jest ognisko z tarniny. Płonący ogień święci ksiądz i od niego zapala paschał – świecę, symbol zmartwychwstałego Chrystusa. Zapalenie nowego ognia symbolizuje początek nowego czasu. Zapalony paschał procesyjnie jest wprowadzany do kościoła i umieszczany w ozdobnym świeczniku. W kościele wówczas rozbłyskują wszystkie światła i zaczyna się liturgia słowa i liturgia chrzcielna z poświęceniem wody. Po tych ceremoniach ma miejsce msza św., w czasie której już rozbrzmiewa wesołe Alleluja, ale wierni czekają na poranek Niedzieli Wielkanocnej, by w pełnić czcić Chrystusa zmartwychwstałego.
Niedziela Zmartwychwstania jest najważniejszym wydarzeniem w kalendarzu Kościoła katolickiego, gdyż stanowi o istocie chrześcijaństwa. Świętowanie Wielkiej Nocy zaczyna się dzisiaj, podobnie jak dawniej, od rezurekcji, czyli uroczystej mszy św., którą poprzedza procesja. Nazwa „rezurekcja” pochodzi z języka łacińskiego i oznacza powstanie z martwych. Tę mszę o świcie rozpoczyna trzykrotne procesyjne obejście kościoła. Na czele procesji niesiony jest krzyż ozdobiony czerwoną stułą, tuż za nim figura Chrystusa Zmartwychwstałego i monstrancja z Hostią. Przy biciu dzwonów Najświętszy Sakrament w procesji trzykrotnie obnoszony jest wokół świątyni. Celebracja liturgii rezurekcyjnej gromadzi liczne rzesze wiernych, którzy radość zmartwychwstania wyrażają śpiewem pieśni Wesoły nam dzień dziś nastał i wielu innych. W śpiewach wielkanocnych często spotykamy słowo „alleluja”. Wywodzi się ono z hebrajskiego hallelujah i oznacza „wysławiajcie Jahwe”.
Poniedziałek Wielkanocny obfituje w tradycje i zwyczaje ludowe, które w różnych częściach Polski są znane i wciąż kultywowane albo powoli odchodzą w zapomnienie. Dzień ten łączy w sobie dwie symboliki – chrześcijańską i pogańską. Przenikanie się tych dwóch tradycji wytworzyło bogactwo obrzędów praktykowanych przez wieki. Poniedziałek Wielkanocny nie ma szczególnego rytu liturgicznego, za to ten drugi dzień Świąt ma bogatą obrzędowość ludową. Zwany jest również Lanym Poniedziałkiem, dniem świętego Lejka, oblewanką, polewanką albo po prostu śmigusem-dyngusem.
Trudno wyobrazić sobie Wielkanoc bez stołu udekorowanego dodatkowo kolorowymi jajkami. Warto jednak wiedzieć, że ich barwienie i zdobienie to tradycja bardzo stara i wcale nie przynależna tylko do naszego kręgu kulturowego. Wielkanoc, obchodzona przez wiele kultur na całym świecie, jest czasem radości, nadziei i odrodzenia. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów tej świątecznej tradycji są pisanki – ozdobne jajka malowane w różnorodne wzory i barwy. Pisanki stanowią nie tylko dekoracyjny element świątecznego stołu, ale także mają głębokie znaczenie symboliczne.
Początki pisanki sięgają czasów przedchrześcijańskich, gdy jajka były symbolem płodności, życia i odrodzenia. Wraz z przyjęciem chrześcijaństwa pisanki zyskały nowe znaczenie, stając się symbolem zmartwychwstania Chrystusa oraz nadziei na nowe życie. Malowanie pisanki to sztuka przekazywana z pokolenia na pokolenie. Istnieje wiele różnych technik ich malowania, z których niektóre są przekazywane w rodzinach przez wieki. Można je ozdabiać popularną metodą batikową, albo też akrylową. Malowanie pisanki to nie tylko tworzenie pięknych dzieł sztuki, ale także kontynuowanie długiej tradycji przekazywanej przez wieki. To czas, kiedy rodziny zbierają się razem, aby celebrować odrodzenie i nadzieję, dzieląc się ze sobą swoimi umiejętnościami i tworząc wspomnienia, które pozostaną na długo w sercach. Tak więc, gdy zbliża się Wielkanoc, pozwólmy sobie na chwilę kreatywności i refleksji, malując pisanki i celebrując ten wyjątkowy czas.
Spowiedź święta w rzeszowskich kościołach. Gdzie można będzie przyjąć sakrament pokuty i kiedy?
Sakrament pokuty dla wiernych w kościele katolickim jest nieodłącznym elementem clebracji zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Wiele rzeszowskich kościołów, z tego powodu właśnie przygotowało dodatkowe godziny spowiedzi świętej, gdzie rzeszowianie będą mogli wyznać swoje grzechy i podczas nadchodzących świąt przyjąć Komunię Świętą. Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, abyśmy przynajmniej raz do roku wyspowiadali się a w czasie wielkanocnym, przyjmując opłatek. Zatem, w których kościołach można się jeszcze wyspowiadać, w jakich dniach i o której godzinie?
Parafia św. Jana Pawła II – Spowiedź w Wielki poniedziałek, wtorek i środę.
Parafia św. Józefa Zwięczyca – Spowiedź w Wielki poniedziałek, od godz. 10.00 do 12.00, od 15.00 do 16.30, od 17.00 do 18.00.
Parafia Błogosławionej Karoliny Kózki – Spowiedź we wtorek i środę w godzinach 6.00-6.30, 10.30-12.00, 16.00-18.00 oraz 18.30-19.30.
Parafia pw. św. Józefa Kalasancjusza – Spowiedź codziennie przed każdą mszą św. W tym tygodniu dodatkowo: od poniedziałku do środy wieczorem już od godziny 17.00; ponadto w Środę od 19.00 do 21.00. W Wielki Czwartek i Wielki Piątek w godzinach od 7.30 do 9.00; w Wielką Sobotę od godz. 7.30 do 15.00.
Parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Floriana – Spowiedź w Wielki wtorek od godziny 16.00 do 20.00 z przerwą na mszę świętą.
Parafia św. Rocha – Spowiedź od poniedziałku do środy w godzinach 9:00-10:00, 17:00-18:00 i 18:30-19:30.
Parafia Rzeszów-Zalesie – Spowiedź w Wielki poniedziałek od 9.30 do 12.00, z przerwą od 10.30 do 11, a także od 15.00 do 18.00, z przerwą od 16.30 do 17.00.
Parafia Wojskowo – Cywilna pw. Matki Bożej Królowej – Spowiedź w Wielki poniedziałek, wtorek i środę podczas porannych mszy świętych oraz wieczorem od godziny 17.30.
Parafia św. Józefa Sebastiana Pelczara – codziennie przed mszą św. poranną oraz od godz. 17:00
Parafia Rzymskokatolicka pw. św. Jadgiwi Królowej – Spowiedź od poniedziałku do środy w godz. 6.30 – 8.00 i 16.00 – 20.00.
Katedra Rzeszowska – Spowiedź w Wielki poniedziałek na Zalesiu w godzinach: 9.30-10.30, 11.00-12.00, 15.00-16.30 i 17.00-18.00 oraz na Drabiniance w godzinach 8.00-9.30, 16.00-17.45 i 18.15-19.00.
