Już 18 czerwca, 2023 roku, w Pubie Spółdzielczym, który znajduje się na ul. Fredry 4 w Rzeszowie, będzie gościł podróżnik, który opowie o swojej podróży do Jamajki! Będzie to niepowtarzalna okazja, aby posłuchać ciekawostek o wyspie i dowiedzieć się praktycznych wskazówek dotyczących podróży na własną rękę. Mityng zaczyna się o godzinie 19:00. Po prostu musisz tam być! Wydarzenie możesz śledzić na Facebooku, pod adresem:
Co już teraz warto wiedzieć o Jamajce?
Jamajka (ang. Jamaica) – wyspa i państwo na Morzu Karaibskim w archipelagu Wielkich Antyli, położone na południe od Kuby i na zachód od Haiti. Jamajka leży na Morzu Karaibskim na południe od Kuby. Wyspa o powierzchni 10 991 km² jest trzecią pod względem wielkości wyspą na Karaibach (po Kubie i Haiti). Rozciąga się 235 km od cypla Morant Point na wschodzie po Negril na zachodzie, a w najszerszym miejscu ma 82 km. Ponad połowa wyspy wznosi się ponad 300 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Blue Mountain Peak (2256 m n.p.m.).
Kiedy na wyspę przybyli Europejczycy, jedynymi miejscowymi owocami były: gwajawa, ananas, jabłko cukrowe i caimito. Większość obecnie uprawianych tu roślin została sprowadzona przez ludzi. Europejczycy dali początek plantacjom trzciny cukrowej, bananów i owoców cytrusowych. W XVII w. kupcy hiszpańscy przywieźli z Malezji orzechy kokosowe. Stanowiący podstawę jamajskiego śniadania owoc ackee został sprowadzony na statkach niewolniczych z Afryki Zachodniej w 1778 r. Drzewo pimentowe, z którego pozyskuje się ziele angielskie, jest rośliną miejscową, podobnie jak mahoe – narodowe drzewo jamajskie. Narodowym kwiatem jest kwitnący na fioletowo gwajakowiec. Na wyspie zidentyfikowano blisko 3 tys. odmian roślin kwitnących. Wyłącznie na Jamajce występuje ok. 800 z nich, w tym 550 gatunków paproci, 200 storczykowatych oraz 60 bromeliowatych, zwanych tu dziką sosną. Całą wyspę bujnie porasta przywieziony z Chin bambus.
Na Jamajce mieszkają szczury oraz polujące na nie mangusty, sprowadzone przez XIX-wiecznych plantatorów. Charakterystycznym gryzoniem jest rzadko występująca nocohutia jamajska. Najliczniej występującymi ssakami są nietoperze. Spokojne wody na południowym i wschodnim wybrzeżu zamieszkuje natomiast ogromny i łagodny manat, który stał się inspiracją legend o syrenach. Zmniejsza się liczba krokodyli. Wszechobecny gekon kontroluje populację insektów. Na wzgórzach Hellshire nadal żyje ok. 100 wielkich jamajskich legwanów, które przez długi czas uważano za wymarłe. Na wyspie występują nieliczne pająki. Spotkać tu można ponad 200 gatunków ptaków, w tym 25 endemicznych. Narodowy ptak, doctor bird (koliber czarnogłowy), występuje wyłącznie na Jamajce i buszuje po wyspowych ogrodach kwiatowych. W lasach żyją jaskrawożółte, pomarańczowe i zielone papugi. Urubu (sępniki) różowogłowe przetrząsają śmietniki i żywią się padliną.
Jamajka ma klimat równikowy wilgotny – pory roku nie występują, a roczna średnia temperatura wynosi ok. 27 °C na wybrzeżu, spadając do 20 i nieco poniżej w wyższych partiach gór. Na szczytach Gór Błękitnych z rzadka mogą występować warunki „polarne” z temperaturą poniżej 10 °C.
Ponad 2,7 mln mieszkańców wyspy to ludzie pochodzenia: afrykańskiego, arabskiego, indiańskiego, europejskiego, która dała początek narodowemu mottu: „Z wielu narodów – jeden” (ang. Out of Many One People).
Do pracy niewolniczej już od 1513 roku przywożono na wyspę mieszkańców Afryki subsaharyjskiej. W 1655 roku nie było już na Jamajce rdzennych indiańskich mieszkańców. Po zniesieniu niewolnictwa w 1834 roku na wyspę migrowali do pracy Indianie z innych obszarów Ameryki Środkowej i Południowej (do 1917 przybyło ich ok. 30 tysięcy). W drugiej połowie XIX wieku na wyspę przybyli też Azjaci (w latach 1860–1893 ok. 5 tysięcy). Jamajczycy stanowią zdecydowaną większość mieszkańców kraju. Spośród grup etnicznych czarnoskórzy stanowią 92,1% mieszkańców, ludność mieszanego pochodzenia 6,1%, a Hindusi 0,8%.
