W Tyczynie, na jednej ze ścian Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury, powstał mural prezentujący patronkę ośrodka – wokalistę Katarzynę Sobczyk. Mural powstawał od czwartku 19.11.2020 do soboty 21.11.2020.
Autorami muralu w Tyczynie są Rafał Roskowiński i Katarzyna Sykut z R&R Studio Kreatywne. Współpraca z artystami była możliwa dzięki pomocy fundacji Urban Forms z Łodzi, która od lat zajmuje się popularyzacją malarstwa muralowego w Polsce.
Specjalnie dla Kuriera Rzeszowskiego, o ideę powstania muralu zapytaliśmy Dyrektor MGOK w Tyczynie, Zakię Cieślicką-Majkę:
“Chodziło nam o to, aby w 10. rocznicę śmierci Katarzyny Sobczyk, a także z okazji jubileuszowego 10. Festiwalu Piosenek Katarzyny Sobczyk „O Złotą Różę Małego Księcia” uczcić pamięć piosenkarki. Ten festiwal niestety w tym roku z powodu pandemii, nie mógł się odbyć. Mieliśmy więc zamiar, aby w nieco nowoczesnej, atrakcyjnej formie oddać hołd naszej patronce.”
Co podkreśliła Dyrektor MGOK w Tyczynie, Zakia Cieślicka-Majka, mural miał w zamierzeniu przypominać technikę malarską. Do jego wykonania użyto więc farb i pędzli dzięki czemu uzyskano efekt akwareli.
Dyrektor MGOK w Tyczynie skomentowała również jak ważną Katarzyna Sobczyk była dla lokalnej społeczności:
“Katarzyna Sobczyk urodziła się w Tyczynie. Wielu mieszkańców wspomina koncert z lat 60., będący jej pierwszym występem w nowo powstałym wtedy Domu Kultury, jako ogromne wydarzenie. W roku 2008 z okazji Święta Patronalnego Gminy Tyczyn odbył się jej ostatni koncert w Tyczynie.To było już po jej powrocie ze Stanów Zjednoczonych. Sobczyk była postacią skromną, skrytą, a na scenie błyszczała. Tę jej skromność i tajemniczość chcieliśmy oddać właśnie na muralu.”
Katarzyna Sobczyk wyśpiewała takie przeboje jak „O mnie się nie martw”,” Nie bądź taki szybki bill” „Mały Książe”, Biedroneczki są w kropeczki, Trzynastego czy „Był taki ktoś”. Urodziła się w 1945 roku w Tyczynie. Debiutowała w 1961 w Koszalinie jako wokalistka amatorskiej grupy Biało-Zieloni, która działała przy Wojewódzkim Domu Kultury. W latach 1964–1972 występowała z zespołem Czerwono-Czarni, następnie śpiewała z mężem Henrykiem Fabianem i zespołem Wiatraki. Wraz z mężem krótko koncertowała w USA na początku lat 80., potem wróciła do Polski. Od 1992 przebywała w Chicago, gdzie nagrała dwie płyty solowe „Ogrzej mi serce” oraz „Niewidzialne”. Zmarła w 2010 roku.
