Tradycją nadchodzących, niedzielnych Świąt Wielkanocnych jest, szczególnie w Polsce, w kościele katolickim, święcenie w sobotę, poprzedzającą Wielką Niedzielę koszyków razem z pokarmami, które każde coś symbolizuje. To nieodłączny zwyczaj celebracji świąt, które zaczynają się zwykle na wiosnę, chociaż jest to ruchome święto w kalendarzu. Na znak pamiątki zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, w kościele katolickim wierni uczestniczą w różnych ceremoniach. Szczególnie wiele katolików odwiedza kościół w Wielki Czwartek, w Wielki Piątek, w Wielką Sobotę oraz w Wielką Niedzielę, a także w Poniedziałek Wielkanocny, by pomodlić się i jeszcze lepiej przeżyć zbliżające się święta.
Poszczególne produkty, które zaniesiemy do kościoła już jutro, 30 marca, w Wielką Sobotę mają swoją symbolikę.
Baranek z chorągiewką oznacza zwycięstwo życia nad śmiercią. Jest oznaką, że zmartwychwstał Jezus Chrystus, wyrabiany obecnie najczęściej z cukru, a kiedyś wykonywano go z masła. Chleb. Na chorągiewce znajduje się często krzyż oraz napis „Alleluja”. w Nowym Testamencie, gdy Chrystus zostaje nazwany Barankiem Bożym, a w Wielki Piątek dokonuje odkupienia ludzi za cenę własnej krwi.
W koszyczku, który będziemy przynosić do kościoła nie może zabraknąć oczywiście jajka, które jest nieodłącznym elementem śniadania wielkanocnego. Od starożytności, aż do tej pory oznacza nowe życia, jego początek oraz odrodzenie. A dzielenie się nim, podczas pierwszego posiłku w ciągu Wielkiej Niedzieli ma umacniać więzi z naszymi bliskimi.
Chleb to pamiątka rozmnożenia chleba na pustyni, którym Jezus nakarmił swoich słuchaczy. Symbolizuje pokarm dla duszy, czyli Ciało Chrystusa – który powiedział o sobie: „Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął…” – i powszedni pokarm dla ciała, niezbędny do życia, co znalazło odzwierciedlenie w modlitwie „Ojcze nasz”. To znak przeistoczenia dokonanego w obecności apostołów w Wieczerniku w Wielki Czwartek, uobecnianego w Eucharystii. Chleb jest symbolem pomyślności, dostatku, obfitości i sytości, a wyraża pragnienie przyjęcia Komunii św.
Często do w koszyczka i tym samym do poświęcenia wkłada się także wędlinę, odrobinę ciasta (najlepiej pasuje niewielka babka), chrzan, sól, kawałek sera, pieprz, naczynie z wodą, czasem nawet jabłko, czy kolorowe, ozdobne pisanki. Taki koszyk zakrywa się białą, na przykład koronkową serwetką i ozdabia niewielkimi gałązkami bukszpanu.
Księża święcą najczęściej pokarmy do południa, organizując często w kościołach okazje, by przyjść z takim koszyczkiem i go poświęcić. A do tego jest to idealna okazja, żeby trochę dłużej zostać i adorować grób Pana Jezusa.
