Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” obchodzono w środę 1 marca Rzeszowie. Miejskie obchody rozpoczęły się Mszą Świętą w Kościele Farnym pw. św. Wojciecha i Stanisława. Następnie uczestnicy zgromadzili się pod Pomnikiem Pamięci Żołnierzy Wyklętych – przed popiersiami płk. Łukasza Cieplińskiego i jego sześciu współtowarzyszy: Adama Lazarowicza, Mieczysława Kawalca, Józefa Batorego, Franciszka Błażeja, Karola Chmiela oraz Józefa Rzepki.
Tegoroczne uroczystości upamiętniające Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych w Rzeszowie zostały zorganizowane przez: Światowy Związek Żołnierzy AK Okręg Podkarpacki, Prezydent Miasta Rzeszowa, Dyrektora Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, Dowódcę 21. Brygady Strzelców Podhalańskich oraz Dowódcę 3. Podkarpackiej Brygady Obrony Terytorialnej.
W obchodach wzięli udział podkarpaccy parlamentarzyści, przedstawiciele władz rządowych, samorządowych, służb mundurowych, kombatanci oraz mieszkańcy województwa.
1 marca – Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych – to tak naprawdę dzień wdzięczności za wolną i suwerenną Polskę. Bo właśnie wolnej i suwerennej Rzeczpospolitej służyli i wielokrotnie oddali swoje życie. Tacy ludzie jak płk. Łukasz Ciepliński i członkowie IV Zarządu Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego i wielu innych organizacji antykomunistycznych i niepodległościowych mieli jeden cel – żyć szczęśliwie w wolnej i niezależnej ojczyźnie, której pozostali wierni, dlatego naszym zobowiązaniem jest pamięć i wdzięczność. Jest to wyzwanie dla nas wszystkich do tym większej determinacji, aby pamięć była mocniejsza, aby ta wdzięczność wykuwała się przede wszystkich w sercach młodych pokoleń, by ofiara żołnierzy niezłomnych nie poszła na marne.
Ewa Leniart, wojewoda podkarpacki
Przed wizerunkami osób, które zginęły od strzałów w tył głowy wymierzonych – 72 lat temu – 1 marca 1951 r. w mokotowskim więzieniu. To wtedy zamordowani zostali jeden po drugim – w krótkich odstępach czasu – ludzie tworzący ostatnie kierownictwo konspiracji kontynuującej od 1945 r. dzieło zapoczątkowane przez Armię Krajową, prezes IV Zarządu WiN oraz prezesi obszarów. Tamtego wieczoru odeszli Ci, którzy – podobnie jak setki innych żołnierzy – nie złożyli broni po zakończeniu II wojny światowej, lecz sprzeciwiając się narzuconej siłą władzy, walczyli dalej.
