Z okazji 668-lecia Lokacji Miasta Rzeszowa Muzeum Historii Miasta Rzeszowa postanowiło przybliżyć mieszkańcom to wyjątkowe wydarzenie, które miało miejsce w 1354 roku.
19 stycznia 1354 r. w Krakowie król Polski Kazimierz Wielki wydał bardzo istotny dla Rzeszowa dokument donacyjny. Na podstawie tego aktu król nadał miasto Rzeszów „położone w ziemi ruskiej” z całym okręgiem Janowi Pakosławicowi, dziedzicowi ze Stróżysk.
Tenże rycerz i dyplomata otrzymał teren, którego granice biegły „od wsi Dąbrowa, należącej, jak wiadomo, do ziemi sandomierskiej […] aż do wsi Leżajsk położonej nad granicą ziemi jarosławskiej, z prawej zaś strony idąc w kierunku Rusi wyznaczone są granicami stykającymi się z granicami zamku Czudec”. Powodem nadania królewskiego dla Jana Pakosławica był jego udział w walkach z Tatarami. Rzeszów wraz z cały okręgiem otrzymało prawa magdeburskie.
Pakosławic zaś zmienił położenie Rzeszowa, mieszczącego się wówczas na terenie obecnego Staromieścia. Prawdopodobnie z przyczyn obronnych pierwszy właściciel Rzeszowa dokonał ponownej lokacji miasta na pagórku lessowym – czyli terenie obecnego rynku rzeszowskiego. Powstał tutaj duży plac rynkowy, przeznaczony na handel, wybudowano kamieniczki dla rzeszowian oraz ratusz przeznaczony na siedzibę władz miejskich.
Oprócz wypraw wojennych Jan Pakosławic uczestniczył w działaniach Kazimierza Wielkiego biorąc udział w wyprawach dyplomatycznych do Awinionu, do papieża Urbana V – w sprawie rozwodu z królową Adelajdą oraz utworzenia uniwersytetu w Krakowie. Kolejni właściciele miasta przyjęli nazwisko Rzeszowskich i władali Rzeszowem aż do śmierci ostatniego z rodu Adama Rzeszowskiego.
