Zaczął się nowy miesiąc, a to oznacza także nowe filmy, które zostaną puszczone w Wojewódzkim Domu Kultury w Rzeszowie, w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Klaps”. Jak zawsze, projekcje odbywać się będą w poniedziałki, o godzinie 19:00, w budynku przy ul. Stefana Okrzei 7. Po obejrzanym filmie można będzie zostać i trochę podyskutować o nim. Już teraz prezentujemy, co będzie grane w październiku, za zaledwie 12 zł na pojedynczy seans oraz za 30 zł za cały, miesięczny karnet.
Co zobaczymy?
07.10.2024 r. – ULTIMA THULE – reż. Klaudiusz Chrostowski
14.10.2024 r. – CZAS APOKALIPSY: wersja reżyserska – reż. Francis Ford Coppola
21.10.2024 r. – DO GRANIC – reż. Alejandro Rojas, Juan Sebastián Vasquez
28.10.2024 r. – WSPOMNIENIA PŁONĄCEGO CIAŁA – Antonella Sudasassi Furniss
Przed każdą projekcją prezentowane będą Polskie Kroniki Filmowe z lat 70-tych. Zadanie realizowane jest przez WDK ze środków budżetu Województwa Podkarpackiego i przy wsparciu Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
O czym będą puszczane filmy?
ULTIMA THULE – reż. Klaudiusz Chrostowski
gatunek: dramat / produkcja: Polska 2023 / czas trwania: 79 min
Najnowszy film Klaudiusza Chrostowskiego to wyjątkowa opowieść o odkrywaniu siebie, naturze i nieoczywistej przyjaźni. Trzydziestoletni Bartek wyrusza w samotną podróż na najbardziej odosobnioną brytyjską wyspę, aby odnaleźć siebie. Ma ze sobą tylko plecak, wspomnienia i pytanie „Co dalej?”. Dzika natura, praca i nowe relacje codziennie wystawiają go na próbę, ale dają także szansę na spojrzenie w głąb siebie i odpowiedzenia sobie na najważniejsze pytania.
Nagrody:
Gdynia 2023 -Konkurs Filmów Mikrobudżetowych – Najlepszy film
Koszalin 2024 – Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” – Jantar im. Stanisława Różewicza za reżyserię.
CZAS APOKALIPSY: wersja reżyserska – reż. Francis Ford Coppola
gatunek: dramat wojenny / produkcja: USA 1979 / czas trwania: 183 min
Film prezentowany będzie w ostatecznej wersji reżyserskiej odrestaurowanej cyfrowo w 2019 roku.
„Czas apokalipsy” to luźna adaptacja klasycznego opowiadania Josepha Conrada „Jądro ciemności”, której akcja rozgrywa się w 1969 roku podczas wojny w Wietnamie. Film przedstawia podróż kapitana sił specjalnych (Willarda) przez brutalne strefy walk w Wietnamie. Celem jego tajnej misji jest eliminacja pułkownika Kurtza, który ustanowił bezwzględną dyktaturę. W miarę jak Willard podróżuje przez szaleństwo i absurdy amerykańskiego zaangażowania w wojnę, coraz bardziej pociąga go sama dżungla, jej pierwotna mistyka i ogromna moc…
W głównych i pobocznych rolach wystąpiły gwiazdy amerykańskiego kina: Marlon Brando, Robert Duvall, Martin Sheen, Dennis Hopper, Laurence Fishburne, Harrison Ford. Film miał 8 nominacji do Oscara z czego dwie zamieniły się w statuetki (najlepsze zdjęcia, najlepszy dźwięk), zdobył trzy Złote Globy, dwie nagrody BAFTA i wiele innych wyróżnień ze Złotą Palmą na festiwalu w Cannes na czele. Nade wszystko jest to jednak film mający pokaźne grono miłośników na całym świecie.
W 1979 roku Francis Ford Coppola otrzymał swoją drugą w karierze Złotą Palmę za „Czas apokalipsy” (pierwszą otrzymał w 1974 roku za film „Rozmowa”) i dziś należy do wąskiego grona twórców, którzy dwukrotnie otrzymali najwyższe wyróżnienia na festiwalu w Cannes. W momencie pokazu filmu na festiwalu nie było wiadomo, jakie będzie jego ostateczne zakończenie a Coppola wahał się pomiędzy trzema różnymi wersjami. Film trafił do kin w 1979 roku w wersji trwającej 153 minuty. Po latach Coppola powrócił do filmu tworząc wersję „Czas apokalipsy: Powrót” (2001) w której dodano nowe sceny a długość całego filmu wyniosła 202 minuty. W 2019 roku ujrzała światło dzienne wersja ostateczna (final cut), która wreszcie trafia do polskiej dystrybucji pod tytułem „Czas apokalipsy: wersja reżyserska” o której napisano: „prawdopodobnie najbardziej satysfakcjonująca z trzech wersji”.
DO GRANIC – reż. Alejandro Rojas, Juan Sebastián Vasquez
gatunek: Thriller psychologiczny / produkcja: Hiszpania 2022 / czas trwania: 77 min
Minimalne środki, maksymalne napięcie!
„Do granic” to hiszpański thriller psychologiczny, który zamyka się w zaledwie 77 minutach i niemal w całości rozgrywa się w jednej przestrzeni, a mimo to nie można oderwać od niego oczu. Ten festiwalowy przebój zdobył niemal 30 nagród na całym świecie. Krytyka okrzyknęła go „masterclassem z suspensu”, a na portalu Rotten Tomatoes ma obecnie ocenę 100% – zarówno od krytyków filmowych, jak i od widzów.
Diego i Elena chcą rozpocząć nowe życie w Stanach Zjednoczonych. Dopilnowali wszelkich formalności, jednak zostają zatrzymani na nowojorskim lotnisku. Prowadzone przez służby migracyjne przesłuchanie stawia pod znakiem zapytania nie tylko powody, dla których chcą zamieszkać w USA, ale także ich relację. Ile tak naprawdę wiedzą o sobie? Ile sekretów wytrzyma ich związek? Jak szybko można stracić zaufanie do najbliższej osoby?
„Do granic” stawia niewygodne pytania, mnoży wątpliwości, zasiewa ziarno niepokoju i rozciąga wokół bohaterów misterną sieć podejrzeń. Ten rozegrany w klaustrofobicznej atmosferze film, w którym liczy się każde drgnięcie powieki i każda kropelka potu, przypomina inne minimalistyczne i bezbłędnie wyreżyserowane produkcje, takie jak „Winni” i „Locke”. Jednak w tle intymnej opowieści o związku, którego losy ważą się na naszych oczach, „Do granic” podejmuje także dyskusję o niewidzialnym przywileju, złym pochodzeniu i ludziach, którzy boją się latać, chociaż to nie wysokość budzi w nich paniczny lęk. Relacje między USA, Europą i resztą świata są przecież równie skomplikowane, jak związki między ludźmi, a przekraczanie granic zawsze jest ryzykowne.
WSPOMNIENIA PŁONĄCEGO CIAŁA – Antonella Sudasassi Furniss
gatunek: dramat / produkcja: Kostaryka, Hiszpania 2024 / czas trwania: 90 min
Dorastając w czasach, gdy seksualność była tematem tabu, 68-letnia Ana, 69-letnia Patricia i 71-letnia Mayela rozwinęły swoje postrzeganie tego, co oznacza bycie kobietą, wyłącznie w oparciu o niewypowiedziane zasady i ukryte oczekiwania. Wreszcie, po latach milczenia, zdobyły się na odwagę i postanowiły otwarcie o tym opowiedzieć.
Wspomnienia, sekrety oraz tęsknoty trójki bohaterek korespondują ze sobą i przeplatają się tu w poetycki, poruszający sposób. Niełatwe, pełne wewnętrznego gniewu oraz długo tłumionej frustracji historie wypełniają ciało innej kobiety z tego pokolenia, która odgrywa role z życia każdej z nich i w ten sposób łączy ich losy. „Ten film jest intymną rozmową, której nigdy nie odbyłam ze swoją babcią” – mówi reżyserka Antonella Sudasassi Furniss.
2024 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – Nagroda Publiczności (sekcja Panorama)
