Parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, znana w Rzeszowie jako kościół garnizonowy obchodzi jubileusz 50-lecia.
Uroczystości z tej okazji odbyły się z udziałem wojewody podkarpackiego między innymi: wojewody podkarpackiego Ewy Leniart, członek Zarządu Województwa Podkarpackiego Stanisława Kruczka oraz starosty rzeszowskiego Józefa Jodłowskiego.
Obchody rozpoczęła msza święta w kościele parafialnym. Następnie zaproszeni goście przemaszerowali do budynku Domu Ludowego, gdzie odbyła się część oficjalna. W jej trakcie podsumowane zostało 50-lecie istnienia parafii.
Uroczystość uświetniły występy młodzieży ze Szkoły Podstawowej w Piątkowej oraz występ zespołu ,,Kompanija” z Boguchwały.
Wojewoda przekazała na ręce dyrekcji pamiątkowy grawerton, oraz pogratulowała dotychczasowych osiągnięć.
Historia Parafii pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie
Kościół Garnizonowy – pierwotnie Klasztor i Kościół Reformatów – wybudował własnym sumptem na początku XVIII w. bogaty mieszczanin rzeszowski pochodzenia ormiańskiego, Andrzej Passakowicz. Uroczystość poświęcenia kościoła i klasztoru pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny odbyła się w dniu 21 września 1722 r.
W okresie rozbiorów Austriacy, trzymając w Rzeszowie duży garnizon przeznaczyli w 1787 r. kościół Reformatów z rozległymi piwnicami na magazyny, uprzednio usuwając elementy sakralne i dekoracyjne, natomiast w miejscu zlikwidowanego klasztoru powstał szpital wojskowy.
W kilka lat po odzyskaniu niepodległości władze II Rzeczypospolitej rozlokowały w Rzeszowie duży garnizon korzystając z gotowych, wybudowanych przez rząd austriacki koszar. Wówczas zapadła decyzja o utworzeniu kościoła garnizonowego. Pierwszym kapelanem garnizonu w 1922 roku został ks. płk Franciszek Kisiel i to na niego spadł ciężar odbudowy kościoła.
W czasie II wojny światowej okupant niemiecki ponownie zamienił kościół na magazyny. Kościół został niemal całkowicie zniszczony. Od 1955-1960 roku kapelanem w rzeszowskim kościele garnizonowym był ks. Julian Humeński, późniejszy dr pułkownik, generalny dziekan Wojska Polskiego w Warszawie. Za jego staraniem przeprowadzono gruntowną konserwację kościoła, zachowując odkryte przy tej okazji malowidła z 1742 roku.
W 1960 roku bp Franciszek Barda, ordynariusz Diecezji Przemyskiej, dokonał uroczystego poświęcenia odbudowanej świątyni. Bp Ignacy Tokarczuk, Biskup Przemyski, za zgodą władz państwowych i wojskowych ustanowił 14 sierpnia 1969 roku przy kościele Parafię Wojskowo-Cywilną pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski.
W latach 1968-1971 podczas osuszania podziemi kościoła, ówczesny proboszcz ks. płk Józef Pałęga zabezpieczył i przeniósł do krypty szkielety pochowanych pod kościołem 6 oo. reformatów oraz poległych w roku 1769 konfederatów barskich.
Natomiast 21 stycznia 1993 roku Biskup Polowy Wojska Polskiego Sławoj Leszek Głódź erygował parafię wojskowo-cywilną pod dotychczasowym wezwaniem.
Staraniem dowódców 21. Brygady Strzelców Podhalańskich gen. bryg. Fryderyka Czekaja i gen. bryg. Henryka Dziewiątki oraz proboszcza ks. kmdr ppor. Leona Szota odrestaurowano kaplicę boczną w której 2 lutego 2002 r. umieszczono kopię Figury Matki Boskiej Ludźmierskiej – Gaździny Podhala.
