Kult łaskami słynącej figury Maryi z Dzieciątkiem, zwanej Matką Bożą Rzeszowską, sięga początków XVI wieku, kiedy to Maryja objawiła się rzeszowskiemu mieszczaninowi, Jakubowi Ado.
W poniedziałek 12 września w Ogrodach Bernardyńskich w Rzeszowie. Mszy św. przewodniczył biskup pomocniczy Stanisław Salaterski z Diecezji Tarnowskiej. Wygłosił homilię, w której nawiązał do słów wypowiedzianych przez Maryję 8 września 1513 r. do Jakuba Ado: „Pragnę na tym miejscu chwałę Syna mego widzieć i dać pociechę strapionym„.
Uroczystościom tradycyjnie towarzyszyła pielgrzymka rodzin i służb mundurowych.
Uczestniczyli w niej m.in.: Marcin Warchoł – Wiceminister Sprawiedliwości, Ewa Leniart – Wojewoda Podkarpacki, Stanisław Kruczek – Członek Zarządu Województwa Podkarpackiego, przedstawiciele władz rządowych i samorządowych, służb mundurowych, a także mieszkańcy regionu. We Mszy św. wzięli również udział bp Jan Wątroba, bp Edward Białogłowski i bp Kazimierz Górny oraz około 20 księży diecezjalnych i zakonnych.
W wydanej w 1765 r. na podstawie archiwów Konwentu Rzeszowskiego oo. Bernardynów „Historii zjawienia się statuy Najświętszej Panny, która w kościele oo. Bernardynów Rzeszowskich cudownymi słynie łaskami” znajduje się taki opis zjawienia:
„Na tem miejscu gdzie jest kościół oo. Bernardynów mieszkał niejaki Jakób Ado z urodzenia ubogi kmiotek, z cnoty znamienity człowiek. Ten gdy się po sadzie swoim wieczór przechodzi w dzień Wniebowzięcia Matki Boskiej, i uważa szum z liści z drzewa owego, bojaźnią zdjęty, przystąpi bliżej i głos słyszy: Nie bój się, chcę ja na tem miejscu chwałę syna mego widzieć i pociechy dać utrapionym. A że blisko tego drzewa było jego mieszkanie, słyszeli ten głos i inni, lecz gdy Jakób powiedział co się dzieje, wybiegli wszyscy, i obaczywszy na gruszce obraz, to jest statuę z drzewa rżniętą, najświętszej Maryi piastującej Syna, na lewej ręce a w prawej berło królewskie trzymającej”.
Wkrótce na tym miejscu postawiono drewnianą kapliczkę, w której umieszczono późnogotycką figurę Najświętszej Maryi Panny.
W latach 1531-1536 wzniesiono większy drewniany kościółek, a w 1610 r. rozpoczęła się budowa murowanego kościoła oraz klasztoru, której fundatorami byli Mikołaj Spytko Ligęza i jego małżonka Zofia z Rzeszowskich. 23 marca 1629 r. kościół i klasztor zostały przekazane nowo powstałej Prowincji Ruskiej Bernardynów.
Miejsce objawienia stało się jednym z pierwszych sanktuariów maryjnych w znacznej części Małopolski. Słynące cudami przyciągało wielu wiernych. Wielkim kultem wizerunek rzeszowskiej Madonny otaczali Lubomirscy, którzy podjęli starania o koronację wizerunku. Koronacja złotymi koronami wysadzanymi orientalnymi kamieniami, poświęconymi przez papieża Benedykta XIV nastąpiła 8 września 1763 r.
Dokonał jej biskup przemyski ks. Wacław Sierakowski, a w czasie uroczystości, na oczach tłumu wiernych, miał miejsce przypadek cudownego uzdrowienia dziewczynki. Koronacja przyczyniła się do dalszego wzrostu kultu wizerunku Matki Bożej Rzeszowskiej.
W 1998 r. Matka Boża Rzeszowska została ogłoszona Patronką miasta Rzeszowa. Jest Ona szczególnie czczona w mieście i diecezji jako Opiekunka i Orędowniczka Rodzin.
Święto Matki Bożej Rzeszowskiej ustanowił w 2008 r. papież Benedykt XVI.
