Dzisiaj swoją premierę ma książka pt. „Rzeka” autorstwa Anny Kusiak. Akcja dzieje się nigdzie indziej jak w stolicy Podkarpacia. Takiego kryminału z akcją w Rzeszowie jeszcze nie było. Dlaczego akurat tu? Czy w książce zostały opisane prawdziwe wydarzenia? Na te oraz wiele innych pytań, autorka z chęcią nam odpowiedziała.
Książka otwiera cykl kryminalny zatytułowany „Żywioły Podkarpacia”. Autorka potwierdziła, że kolejne książki również będą się opierać na żywiołach natury. „Rzeka” to fenomenalne otwarcie całego cyklu. Akcja toczy się podczas zimnej jesieni. Pewnego wieczoru na brzegu Wisłoka zostaje znaleziona kobieca torebka. Jak się okazuje jest to jedyny trop w sprawie zaginionej Aliny Grzędowicz – żony prezesa jednej z największych rzeszowskich firm.
Zapraszam do rozmowy z autorką – Panią Anną Kusiak.
1. Skąd wziął się u Pani pomysł, aby Rzeszów stał się głównym miejscem akcji książki?
Przez pewien czas mieszkałam w Rzeszowie i to miasto jest mi bliskie z wielu względów. Szukając pomysłu na następną książkę, pomyślałam, że Podkarpacie jak i jego stolica zasługują na to, by zagościć na kartach powieści, tym bardziej, iż wydaje mi się, że w literaturze kryminalnej ten region wciąż zajmuje niszowe miejsce. Postanowiłam więc niejako uczynić go jednym z głównych bohaterów pierwszej części cyklu.
2. Czy wydarzenia z książki to fikcja, czy fabuła jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami? Czy postać Pani detektyw była na kimś wzorowana?
Wszystkie wydarzenia jak i bohaterowie są fikcyjne. Pisząc staram się myśleć o bohaterach jak o realnych osobach, dopisuje im życiorys, zastanawiam się jak zareagowaliby w konkretnej sytuacji. Są dla mnie jak znajomi, którzy przychodzą i opowiadają swoją historię – moim zadaniem jest ją tylko ubrać w odpowiednie słowa i nadać im fabularne ramy. Tak samo jest i z główną bohaterką, choć akurat w jej przypadku zaadaptowałam dla niej część swojego życiorysu – wynikało to głównie z powodu, by bardziej realistycznie oddać atmosferę niektórych miejsc, które pojawią się przy okazji powrotu do jej przeszłości, a jak wiadomo, najlepiej pisze się o miejscach, które się dobrze zna.
3. Czy lokalizacje z książki są przypadkowe, czy są w jakiś sposób powiązane z Pani prywatnym życiem?
I tak i nie. Tocząca się akcja książki wymagała ode mnie zagłębienia się w różne zakamarki Rzeszowa, niejednokrotnie takie w których nigdy nie byłam, a które ze względu na fabułę musiały się pojawić. Jednak tak jak wspominałam, najłatwiej pisze się o miejscach, które się zna, starałam się więc tak „poruszać” po mieście, by jak najwięcej pojawiło się w niej miejsc, które dobrze znam. Zresztą pisanie tej książki, było dla mnie niejako sentymentalnym powrotem do Rzeszowa, stąd można w niej znaleźć liczne ukryte tropy moich dawnych ścieżek.
4. Czy w nas ludziach ciągle toczy się wewnętrzna walka dobra ze złem?
Myślę, że to pytanie powinno być bardziej skierowane do etyków. Nie da się jednak ukryć, że istnieją w nas dobre i złe pierwiastki, które ścierają się ze sobą przy okazji różnych wyborów.
5. Dlaczego cykl nosi nazwę „Żywioły Podkarpacia”? Czy natura będzie tłem w każdej książce?
Każdy tom będzie przypisany do odpowiedniego żywiołu. Są to jednak raczej luźne skojarzenia, wokół których toczy się cała akcja – dokładnie tak jak w „Rzece” toczyły się wokół wody.
6. Co daje Pani pisanie? Czy to pasja, praca, spełnienie marzeń? I jak ważne są dla Pani uczucia czytelników?
Pisanie towarzyszy mi od zawsze i ciężko wyobrazić mi sobie bez niego życia. To moja ogromna pasja, choć mam cichą nadzieję, że kiedyś stanie się też dla mnie pracą. Bardzo lubię poznawać opinie czytelników, pozytywne zawsze cieszą, zaś krytyczne motywują do pracy.
7. Czy kolejna część cyklu „Żywioły Podkarpacia” jest już zaplanowana? A może kolejna książka będzie w innej tematyce?
Tak, kolejna część jest już w przygotowaniu i powinna ukazać się jeszcze w tym roku, w maju. Mogę również uchylić rąbka tajemnicy, że drugi tom będzie poświęcony żywiołowi ognia i w dużej mierze skupiać się będzie na przeszłości głównej bohaterki.
8. Czas akcji w książce to okres jesienny, czy jest to zamierzone budowanie nastroju czy pora roku jest przypadkowa?
Słotna, zimna jesień znakomicie współgra z żywiołem wody i był to jeden z głównych powodów dla których akcja toczy się akurat pod koniec listopada.
9. Dlaczego „Rzeka” oraz poprzednia książka „Cień judasza” to kryminały, dlaczego wybrała Pani akurat taki gatunek?
W pierwszej kolejności zawsze ma dla mnie znaczenie historia, którą chcę opowiedzieć, dopiero kolejnym krokiem jest dopasowanie jej do ram gatunkowych. Zarówno „Rzeka” jak i „Cień judasza” są kryminałami, jednak mają bardzo rozbudowaną warstwę obyczajową. W przypadku „Rzeki” znajdziemy również elementy thrillera. Nie ukrywam jednak, że kryminał należy do moich ulubionych gatunków i można powiedzieć, że się na nim wychowałam zaczynając swoją czytelniczą przygodę z królową komedii kryminalnej, Joanną Chmielewską, przechodząc przez książki Agaty Christie, Harlana Cobena, Jo Nesbo, aż do naszego kryminalnego podwórka – Roberta Małeckiego czy Wojciecha Chmielarza. Tak jak jednak staram się nie ograniczać w czytelniczych wyborach, tak również w pisaniu nie wykluczam sięgnięcia po inne gatunki.
10. Co chce Pani przekazać czytelnikom w swoich książkach? Czy jest jakieś wspólne przesłanie? A może książki zawierają jakąś tajemnicę, którą każdy z nas musi dopiero odkryć?
Moje książki jako literatura gatunkowa mają przede wszystkim być dobrą rozrywką dla czytelnika i taki jest ich główny cel.
Rozmawiał: Dawid Micał
Książkę można kupić w księgarniach lub pod linkiem
Artykuł zawiera lokowanie produktu
