Warto pamiętać, że zabawy sylwestrowe zaczęły być organizowane dopiero w XIX wieku. Wcześniej Nowy Rok, szczególnie na wsiach, witano różnymi wróżbami i obrzędami, które miały zapewnić szczęście. Jakie ciekawe tradycje były na Podkarpaciu?
Zwyczaj przyjęć sylwestrowych, podczas których o północy witało się kolejny rok, został zapoczątkowany w latach 80. XIX wieku przez żonę ówczesnego namiestnika Galicji – Marię Alfredową Potocką. Wcześniej sylwester był związany z wieloma przesądami, różniącymi się w zależności od regionu.
Na Podkarpaciu 31 grudnia do domów na wsiach przychodziły tzw. draby. Byli to przebierańcy, którzy nosili stożkowe czapki zrobione ze słomy oraz maski. Draby przynosiły tzw. dar słowa „Żeby się darzyło, mnożyło, rodziło, kopiło, pszenica, jarzyca i żytko i wszystko”. Płatały również drobne figle, ale nie można było ich wyrzucić, bo to zwiastowało nieszczęście. Gospodarz częstował przybyszów ciastem, wędlinami lub wypiekanym chlebem.
Według wierzeń w noc sylwestrową nie mogło zabraknąć w chacie wody i ognia. Ponadto należało mieć spiżarnię pełną jedzenia, aby nadchodzący rok przyniósł bogactwo. Ubierano się w odświętną odzież. 31 grudnia nie można było używać mioteł. Wierzono, że w ten sposób można wymieść z izby szczęście.
Ciekawą podkarpacką tradycją jest pobrzękiwanie monetami, włożonymi wcześniej do kieszeni, w sylwestrowy wieczór. Dźwięk ten miał przyciągnąć inne pieniądze i zwiastować dostatek w nowym roku.
W noworoczny poranek wyjmowano słomę zza obrazów, którą umieszczano tam podczas wieczerzy wigilijnej, i wynoszono ją na pole, aby przyniosła rolnikom bogate plony.
Po Nowym Roku na wsiach rozpoczynały się zapusty – były to zabawy, które odbywały się w chałupach. W karczmie organizowano tańce, które miały zapewnić urodzaj lnu i konopi.
